Przyspiesz gojenie rany - istotne wskazówki
Głównym celem nowoczesnego leczenia ran jest optymalne wspomaganie samoleczenia organizmu. Wymaga to głębokiego zrozumienia fizjologii gojenia się ran, aby móc opracować indywidualne strategie terapii w oparciu o najnowszą wiedzę naukową.
Fazy gojenia się rany
Faza zapalna (wysięk):
Natychmiast po powstaniu rany tworzy się skrzep krwi. Jest to rodzaj zatyczki, która zamyka uszkodzone naczynie krwionośne i zapobiega dalszej utracie krwi. W przypadku ran powierzchownych faza oczyszczania trwa około jednego dnia, a przy większych ranach około czterech dni. Tutaj tak zwane komórki padlinożerne (fagocyty) migrują do rany przez naczynia krwionośne, gdzie wchłaniają i eliminują uszkodzone komórki i patogeny. Powoduje to naturalne oczyszczenie rany.
Faza ziarnonowania:
Między trzecim a siódmym dniem po urazie organizm tworzy tak zwaną tkankę zastępczą (tkankę ziarninową), aby stopniowo zamykać ranę. Powstająca tkanka łączna zastępuje uszkodzone naczynia krwionośne.
Faza naskórkowania:
Czas trwania fazy naskórkowania zależy od wielkości rany. Komórki powierzchniowe mnożą się i całkowicie zamykają dotknięty obszar. Inaczej jest z głęboką raną, która rozciąga się do leżącej poniżej skóry właściwej; w takim przypadku organizm może potrzebować kilku miesięcy na regenerację dotkniętego obszaru. W miejscu rany pozostaje jasna blizna, która nie zawiera gruczołów łojowych ani potowych..
Raza regeneracji:
W fazie regeneracji rana jest całkowicie zamknięta. Nowo powstała skóra/blizna jest jednak nadal wrażliwa na bodźce środowiskowe i wymaga szczególnej pielęgnacji, aby zapewnić jej nawilżenie i substancje wspierające proces regeneracji.
Antyseptyka ran
Infekcje bakteryjne stanowią główne ryzyko powikłań w gojeniu się ran. Wiele środków antyseptycznych działa niszcząc lub denaturując ścianę komórkową patogenów i zaburzając metabolizm patogenów, powodując śmierć komórki. W porównaniu z antybiotykami, antyseptyki mają tę zaletę, że oporność występuje znacznie rzadziej, a w przypadku niektórych antyseptyków może nawet praktycznie nie występować.
Nowoczesne środki antyseptyczne cechują się wysokim poziomem skuteczności i doskonałą tolerancją względem tkanek, a w przeciwieństwie do antybiotyków nadają się również do stosowania profilaktycznego w niektórych wskazaniach klinicznych. Środki te mogą w wielu przypadkach sprawić, że przedłużone leczenie nie będzie konieczne. Wybór konkretnego preparatu antyseptycznego zależy od stadium, nasilenia, lokalizacji i stopnia zanieczyszczenia/zakażenia rany.
Wymagania względem nowoczesnych środków antyseptycznych do ran:
- Szerokie spektrum skuteczności
- Szybkie działanie
- Brak negatywnego wpływu na proces gojenia
- Niski współczynnik absorpcji
- Brak rozkładu pod wpływem obciążeń organicznych oraz pH
- Substancje czynne w możliwie jak najniższym stężeniu
- Bezbolesna aplikacja
- Brak substancji toksycznych i alergogennych w skłądzie
- Brak oporności
- Brak zabarwienia
- Brak przeciwwskazań do stosowania w okresie ciąży i laktacji
Uznane publikacje zalecają leczenie ran z objawami infekcji za pomocą oktenidyny lub jodopowidonu. Preparaty pierwszego rzutu do leczenia ran przewlekłych to środki zawierajace: oktenidynę lub poliheksanid.
Oktenidynę można stosować do każdego rodzaju rany. Zawarty w octenisepcie® kompleks duoaktywny (oktenidyna i fenoksyetanol) działa szybciej niż inne substancje (jod powidonu, PHMB) i ma szerokie spektrum skuteczności przeciwdrobnoustrojowej.
Skuteczność wybranych substancji czynnych
Octenidyna/fenoksyetanol
- Bakterie Gram-dodatnie: TAK
- Bakterie Gram-ujemne: TAK
- Grzyby: TAK
- Spory: TAK
- Wirusy: TAK
- UWAGA: nie stosować do kieszeni w ranach bez możliwości zapewnienia drenażu oraz do przetok.
Jodopowidon
- Bakterie Gram-dodatnie: TAK
- Bakterie Gram-ujemne: TAK
- Grzyby: TAK
- Spory: TAK
- Wirusy: TAK
- UWAGA: tylko do ran ostrych, może wywoływać podrażnienia, reakcje alergiczne oraz zaburzenia pracy lub poziomu hormonów tarczycy
Poliheksanid
- Bakterie Gram-dodatnie: TAK
- Bakterie Gram-ujemne: OGRANICZONA SKUTECZNOŚĆ
- Grzyby: TAK
- Spory: NIE
- Wirusy: NIE
- UWAGA: wymaga dłuższego czasu kontaktu, potencjalnie kancerogenny
Dobór produktu do fazy gojenia się rany
Optymalne gojenie się ran wymaga braku penetrujących patogenów i „spokojnych” warunków gojenia. Wilgotne środowisko jest niezbędne, jeżeli rana ma się goić szybko i bez blizn, ponieważ wilgotne środkowisko jest optymalne dla komórki odpowiedzialnych za zamknięcie rany, stymulując tym samym ich namnażanie się i migrację.
Produkty lecznicze - zapoznaj się z treścią ChPL
octenisept®
octenisept®
Opis produktu Octenisept
Kiedy stosujemy lek Octenisept?
Octenisept jest wskazany do:
- odkażania i wspomagającego leczenia małych, powierzchownych ran oraz dezynfekcji skóry przed zabiegami niechirurgicznymi
- wspomagającego postępowania antyseptycznego w obrębie zamkniętych powłok skórnych po zabiegach – np. szwów pozabiegowych
- wielokrotnego, krótkotrwałego leczenia antyseptycznego w obrębie błon śluzowych i sąsiadujących tkanek przed i po procedurach diagnostycznych w obrębie narządów płciowych i odbytu, w tym pochwy, sromu i żołędzi prącia, a także przed cewnikowaniem pęcherza moczowego
- w pediatrii (m. in. do pielęgnacji kikuta pępowinowego)
- do dezynfekcji jamy ustnej (np. afty, podrażnienia spowodowane noszeniem aparatu ortodontycznego lub protezy dentystycznej)
- ograniczonego czasowo, wspomagającego leczenia antyseptycznego grzybicy międzypalcowej
- w obrębie narządów rodnych np. stanach zapalnych pochwy, a także w obrębie żołędzi prącia mężczyzny
- możliwość łączenia z opatrunkami specjalistycznymi zawierającymi srebro
Octenisept jest przeznaczony do stosowania u dorosłych i dzieci w każdym wieku.
głębszych warstwach skóry i błon śluzowych.
Octenisept - działanie leku
Lek octenisept działa bakteriobójczo, grzybobójczo i wirusobójczo po 1 minucie od zastosowania płynu.
Octenisept – jakie środki ostrożności należy zachować?
Ostrzeżenia:
Uwaga! W celu uniknięcia możliwości uszkodzenia tkanek, obrzęku miejscowego, nie wolno wstrzykiwać lub wprowadzać leku do tkanki pod ciśnieniem. W każdym przypadku należy zapewnić odpowiedni odpływ z jam rany ( np. drenaż, odsysacz ).
Należy stosować ostrożnie u noworodków, zwłaszcza u wcześniaków. Octenisept może powodować ciężkie zmiany skórne. Należy usunąć nadmiar leku i upewnić się, że roztwór nie pozostaje na skórze dłużej, niż to konieczne (dotyczy to również materiałów nasączonych roztworem stykających się bezpośrednio z pacjentem).
Nie należy stosować do oka leku octenisept. W razie kontaktu leku z oczami, należy niezwłocznie je przepłukać dużą ilością wody.
Nie zaleca się stosowania leku octenisept do wnętrza ucha oraz nie należy dopuszczać do jego połykania.
Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
Zalety wilgotnego środowiska dla gojenia się ran
Tradycyjnie uważano, że rany goją się najlepiej, gdy są leczone na sucho. „Wysuszenie” rany i powstawanie strupów uznano za pozytywne oznaki gojenia się rany. W dzisiejszych czasach wady tradycyjnego leczenia ran są oczywiste. Po pierwsze inhibowano w ten sposób niezbędne odżywianie komórek, zmniejszono proliferację i hamowano migrację komórek; ponadto, zmiany opatrunku były często traumatyczne z powodu przywierania materiału opatrunkowego do rany.
W międzyczasie nastąpiła zmiana paradygmatu w leczeniu ran: Optymalne leczenie ran jest przeprowadzane w wilgotnych warunkach. Wilgotne leczenie ran stwarza idealne warunki fizjologiczne do gojenia się ran: nowe komórki mogą się łatwiej rozwijać, proliferować i migrować. W tym kontekście ważne jest również właściwe zarządzanie wysiękiem. Celem jest zebranie nadmiaru wysięku z rany przy jednoczesnym zapewnieniu idealnie wilgotnego środowiska rany. Opatrunek powinien zapewniać wymianę gazową i umożliwiać jego zmianę tak bezurazowo, jak to tylko możliwe.