Celem musi być skuteczna eliminacja „patogenów problemowych” lub przynajmniej zmniejszenie obciążenia drobnoustrojami w stopniu, który zmniejsza ryzyko infekcji i zapobiega ich rozprzestrzenianiu się na innych pacjentów. Kluczową praktyką o wysokim poziomie dowodów naukowych jest profilaktyczna dekolonizacja pacjenta (uniwersalna/horyzontalna dekolonizacja pacjenta).
W tym przypadku zrezygnowano z diagnostyki w kierunku kolonizacji. Zamiast tego - u wszystkich pacjentów – niezależnie od ich statusu mikrobiologicznego – przeprowadzana jest dekolonizacja przy przyjęciu na oddział.rds.
Najlepszych efektów należy się spodziewać, kiedy wiąże się to z równoczesną dekontaminacją przedsionków nosa, całej skóry i ewentualnych ran.